Konuya sosyolojik ve klasik mantık açısından bakmak için ilkokul çocuğu seviyesinde sohbet etmeyi uygun buluyorum.

Seçim genel anlam olarak seçim yapmak, tercihte bulunmak demektir. Siyasi seçimler ise, vatandaş için kurulmuş devlet ya da yerel kamu sisteminin yönetimine talip olanlar arasında tercihte bulunmak ve buna göre yetki vermektir. Sonucuna göre bir kazanan ve kaybeden ya da kaybedenler olur.

Kazananın ya da tekrar seçilenin amacı basitçe, iktidarda kalmaya devam etmek için çalışmaktır. Yerini korumak hakkıdır. Politik tavrı karşılık bulmuştur. Seçmen gözünde beklenti devam etmektedir. Sözlerini, projelerini yerine getirmek ile görevidir artık. Sorumluluklarını bilerek, a dediğine artık b diyemez. Bu ceket ulu orta değiştirilebilecek şey değildir. Kaybeden ise seçmen gözünde talep görmüyordur. Karşılığı yoktur. O na karşı beklenti de yoktur. Değişim şarttır.

Kaybeden istenmiyor demek olduğu için gider. Yeni kişi ve politikalar yol verir. Sonuçları kabul eder. İstenmediği yerde durmama adabını sergiler. Sağlıklı ve ahlaki olan bu iki sağduyulu yaklaşımdır. Ünlü sosyolog ve sosyolojinin bilim olmasını sağlayan Emile Durkheim e göre : ” Toplumsal düzen için sağlıklı zihinler gereklidir. Ahlak, normatif düzenlemeyi yaratır”

Tabi değerli sosyologlar Türkiye yi çözememekte. Zaten Avrupa, Amerika daki deneyler ve sosyolojik akımları ilk Türk sosyologlar aynen kabul etme eğiliminde girmişlerdir Atatürk”ün *Fikriyat ve hissiyatının fikir babasıdır ” sözlerine mazhar olmuş Ziya Gökalp i ve bazılarını ayrı tutuyorum.

Bizde kazanan verdiği sözleri unutur, yalan söyler , vaatlerini yerine getirmez, 20 yıldır yokmuş gibi tavrını sürdürür. Kandırılır. Mesela dün Nato da İsveç i veto edip, bugün Nato ya gerekli kabul der ve açıklama bile yapmaya gerek duymaz. E yetkisi var herşeye. Atını istediği yere sürer. Topluma sorumlu olduğuna takılmaz. Çünkü gene seçilecektir.. Kaybeden ise daha eğlenceli. O hiç gitmez, bir dahaki seçimi kesin alıyoruz der, bir süre susar sonra aynı politikaya devam eder. Koltuğuna bir parça xamk daha sürer. Parti içi rakibi varsa eylemine eder. Kaybetmemiş gibi davranır. Bir süre sonra buna kendi bile inanır.

Bu durumu biyat kültürü bile açıklayamıyor. Celladına aşk desen o da sokakta karşılık bulmuyor. Kimse bir yere gitmiyor. Herkes yerli yerinde işine bakıyor. Bu konu akademik araştırma alanı olarak çözümleme arayışları da olmuyor. Peki seçim neden yapılıyor? Bu zahmete değen ne? Göremediğimiz şey ne? Dalga geçiliyor ise bilelim ki toplum olarak birlikte gülelim. En azından seçilen ve kaybeden ile ortak bir noktamız olsun.

Yerel seçimlerde birlikte gülmek, pardon görüşmek üzere…