Hollanda’ya elendiğimiz Milli Maç sonrasında rakibimizi tebrik eden pek bir paylaşım göremedim.

Açıkçası, benim için rekabet çirkinleşmemek demek olduğu için, maç biter bitmez Hollanda’yı tebrik ettim.

Gazetecilik yaşamımda da bu böyle oldu hep..

Haberciliği rekabet ortamından çıkarmak gerektiğini düşündüm.

Ne yazık ki, her düşündüğümüz olmuyor.

İnsanlar derinden ve sinsi bir rekabet yürütebiliyorlar….

Oturduğunuz masalara kadar taşıyor bu çirkin, sinsi rekabet..

Nedense toplumumuzda dostça rekabet gibi bir gelenek yok.

Siyasette de bu böyle…

Yenilen pehlivan güreşe doymuyor.

Ve sürekli çamur atarak, kin kusarak bir yerlere gelmeyi hedefliyor.

Etrafımız, yenilgilerinin intikamını almak için ruhsal sorun yaşayan bir sürü insanla dolu.

Bu nedenle aynı masaya oturduğumuz insanlara dikkat etmenin tam da zamanı…

Masaya oturmayıp, sahayı bu ruh hastası insanlara mı bırakacağız dediğinizi duyar gibiyim.

Hayır, masaya oturacağız elbette, onlara kendilerine gelmeleri için gerekli tavrı da göstereceğiz.

Aksi halde bu ruh hastaları sizi nasıl da sahadan kaçırdıklarıyla ömür boyu övünerek, daha da cüret kazanırlar..

Kaybettiğinizde bile onurluca mücadeleye devam ediyorsanız, kazanmışsınız anlamına gelir..

Kuşadası’ndaki yerel muhalefetin de, bu olgunluğa ulaşması gerekiyor.

Basının da görevi bu olmalı.

İnsanları makul bir masa etrafında buluşturacak masalar kurulmalı..

Başarabiliriz belki…

İktidarıyla muhalefetiyle seviyeli masalar kurabilen kazanır..