Kuşadası’nda da, ülkede de siyasetinin isimlere bağlı olarak var olmasının sıkıntılarını yaşıyoruz.

Örnek vermek gerekirse; yıllarca Kuşadası CHP içindeki iki ismin çatışmasını izledik.

İki eski CHP’li başkan Esat Altungün ve Özer Kayalı arasındaki çatışmadan en çok sade CHP’liler zarar gördü.

O dönem onlara göre en büyük CHP’li onlardı.

Sonra aday olmadıkları için başka partilere gittiler.Demek ki en büyük kendi çıkarlarıymış.

Onların peşinden koşan sade CHP’lilerin büyük bir bölümü ise hala CHP’de..

Demek ki neymiş, ahde vefa dediğimiz şey sadece sade insanlarda olurmuş.

Ben bugün de aynı düşüncelerimi taşıyorum.

Aday olamayınca intikam duyan CHP kadroları, ne yazık ki partilerini tartışılır ve zor durumda bırakmaktan kaçınmıyor.

Sade üyeler ise samimiyetle partideki yoluna devam ediyor.

Kuşadası halkının dört dönemdir tercih ettiği CHP, bugün yerelde iktidar ise, partilerini terk etmeyen üyelerin sayesindedir.

Ülke genelinde de, bu durumun geçerli olduğunu düşünüyorum.

Gürsel Tekin gibiler gelir geçer. Taban kalır, ne yaparlarsa yapsınlar bunu değiştiremezler.

Gürsel Tekin’i ilk kez bundan 15 yıl kadar önce Sealight Otel’de düzenlenen bir sempozyumda gördüm. Kılıçdaroğlu ile birlikteydiler. O zaman Genel Sekreter olarak, sayın Kılıçdaroğlu’nun sağ koluydu..Hakkında hiç iyi şeyler duymadığım için çok yanına yanaşmadım.

Kılıçdaroğlu, basın toplantısını Esat Altungün ile yapmak için salona girdiğinde de, hiçbirimizin elini sıkmadan yerine oturması ile ilgimi çekmişti, sanıldığı kadar sıcak kanlı insanlar olmadığını, Gürsel beyin nobran tavırlarından anladım.

Bugün aynı nobranlığı sürdürüyor olmaları beni hiç şaşırtmadı.

CHP bugün de, dün de nobran tavırlı siyasetçilerden çok çekti.

Gelinen noktayı çok önceden gördüğüm için, benim için şok değil.

Ancak, parti içinde şu an bile çok değerli unsurlar var.

Bu zorlu tünelden çıkılacaksa, sade üyeler sayesinde çıkılacaktır.

Sade bir gazeteci olarak gözlemlerim bunlar.