Anlayın işte,tersi bile doğru,dimdik. .Oynamaz hiç bir yeri,dolandırmaz lafı, haa arada fütursuzca iki kelam eder ama ben bakmam kusura.40 kusur yıldır biliriz birbirimizi kusur mu kalır bunca yıl. Bazen düşünüyorum bunca yıl böyle bir dostluğu kardeşligi nasıl götürdük diye.Amann nazar değmesin bize. Nasıl mı götürdük? Hoşgördük, uzatmadık, büyütmedik olayları..takılmadık kelimelere,bazen ana baba olduk birbirimize, bazen en acımasız eleştirilerle,söylemlerle konuştuk birbirimize(ama O daha çok eleştirir , ben küçük çocuk gibi karşısında)Bazen akıl hocası oldu bana, ben de onun her eve lazımı Yeşo’su. Böyle böyle götürdük yılları.. fakat bu dostluğu ve kardeşliģi böyle kuvvetli tutan, yaşamın bunca hengamesinde birbirimize her şeyi acımasızca söylememize rağmen bizi BİZ yapan tek bir şey var. SEVGİMİZ ve SAMİMİYETİMİZ. Biz Nalan’la…eğer veya belki türü sevmedik birbirimizi.RAGMEN türü sevdik.Her şeyimize rağmen, benim duygusal fırtınalarıma ragmen,O’nun açık ve lap diye söylediği realitesine rağmen.. benim çılgınlıklarıma rağmen, O’nun tersine rağmen… Biz kardeşliği, dostluğumuzu RAĞMEN ler üzerine kurduk. Olduğumuz kadar olmaya…ne fazla ne eksik birbirimize verdiklerimiz kadarıyla kabul edişlerimizle… Şirin’inimizin düğününde gözlerinde çok az gördüğüm gözyaşlarının tümünün kalbinden aktığını benden başka kimse bilemezdi. O çok az ağlar,bense sulugöz. Benim gözyaşı mendilim O. Kızıyorum bazen birazcık benim gibi romantik ol diye Antiromantik kardeşime…oysa kızımızın düğün gecesi….geçenlerde oğluşumuz Berkin’in Turan dedesiyle tavla oynarken ki o kısacık anlarda onlara sevgi dolu bakışlarında fark ettiğim duygusallığı… Sevdiklerinin mutluluğu O’nun en büyük romantikliği.Buna dönüştürdü o Romantikliği.

Kendinden vazgeçer mi insan? O vazgeçti. Ana babası oldu ana babasının. Bir sürü çocuğu oldu.Şirin,Berkin,Cemre,Chester Abla oldu. Kardeş oldu. Benim Dostum oldu. Kına anne oldu… İnsan oldu…

Bu arada bütün bunları olurken çok önemli bir şey, unuttu. NALAN’ı. Fotoğraflarımızda birbirimize sarıldığımızı görüyorum hep. Bir uyku gecesinin huzur verici sabahında da sarılıveririrz biz. Uykulu gözlerle misali. O sarılış var ya ole bildiğiniz sarılış değil. Kalpler üst üste gelmiştir. Zaman yer, uzaklıklar önemli değildir. BİZ sarılışıdır o. Yıllarca İzmir’lerden yetiştim.Ya yetişmeye çalıştığın yerde beklenmiyorsan sözünü yalancı çıkararak. Geldim hep O’na. Yeni yaşına, hayat şimdi bize yine bir armağan verdi. Artık aynı şehirdeyiz yine ,Adamızdayım…Bu akşam kocaman sarılcam O’na.Resimdeki gibi kalplerimiz değecek birbirine ve o resim çekilirken söylediğim ve kimsenin duymadığı sadece O’nun duyduğu o güzel kelimeyi bir kez daha bu sefer sesli söyleyeceğim. Seni seviyorum kardeşim…

Nalan tersten bile NALAN… da olsan seni seviyorum dostum. Sağlıkla ol hep, benle ol ,çocuklarımızla ol, ailenle ol Ama… Birazcık KENDİNİ hatırla emi. Dostum, kardeşim ve namıdiğer Kına anne. Hep yazılar yazdım ona. Hiç şiir yazmamıştım. Hele bir gelsin Akrostişli şiir,bu seneki kutlamasıda böyle olsun. Seni seviyorum dostum.

Nalan demişler adına Ana baba olmuş canlarına Layık olmak zordur, gönül tahtına Asfaryası attı mı, bakmaz kimsenin gözyaşına Nalan adı, tersten bile aynı baksanıza. Seni seviyorum dostum.

Yeşim Akıncı/17 mart 2023 yesimakinci_68@hotmail.com