Biz gazetecilerin yaşadığı en sıkıntılı olaylardan biri de “taraflı”, “tarafsız” gazeteci kriterleri.

Gazeteciler yazdıkları köşe yazılarında taraflarını belirtirler; bu da onların toplum içindeki duruşlarını gösterir. Köşe yazılarının amacı da budur ve yorum içerir.

Haberlerinde ise tarafsızlıklarını korumaya çalışırlar.

Ne yazık ki, bazı okuyucularımız bu ayrımı düşünmeden yazdığımız köşe yazılarında dahi en ufak yorum yapmamıza tahammül edemiyor.

Ve nefretlerini, yazarlara, gazetecilere kusuyor.

Bir düşünce sahibi olmak ve onu yazmak, çevremizde nefret sebebi olarak görülüyor.

O nedenle de çoğunluk düşüncelerini saklıyor.

Ben düşüncelerini sık sık beyan eden bir gazeteciyim.

Size göre yanlış olabilir.

Ama asgari saygıyı göstererek okumalı ve karşıt görüşlerinizi kişisel haklarıma saldırmadan dile getirmelisiniz.

Benim okuyucularımdan beklentim bu.

Sahte hesaplar üzerinden yazacağınıza, yazımın altına nitelikli cevaplar verebilirsiniz.

İşte o zaman sayfamın daha da zenginleşeceğini düşünüyorum.

Ama KENDİLERİNE her ters gelen yazımda benim kişilik haklarıma saldıranlara da tahammülüm olmaz.

Onlara sayfamda yer veremem, güle güle demek en büyük hakkım.

Bugün bir kardeşime güle güle demek zorunda kaldım. Ne yazık ki, bir siyasiye duyduğu kinle benim kişilik haklarıma saldırma hakkını kendinde gören herkese tavrım en fazla “uzaklaştırma” olacaktır.

Bu yöndeki kararımı beni sayan, seven tüm okuyucularımla paylaşmak isterim.

İyi ki, saygılı, sevecen bir okuyucu kitlem var.

Onlar olmasa bazı mecralar çekilmez olurdu.

Düşüncelerimizi paylaşalım ama kimseyi rencide etmeden somut gerçekler üzerinden konuşalım.

Kişisel kinimizi kimseye kusmayalım