İzmir’de gece yarısı yoldan aldığı bir yolcunun silahlı saldırısı ile yaşamını kaybeden taksi şoförünün video görüntüleri, adeta film sahnesi gibi.

Soğukta beklemesin diye aracına aldığı yolcunun saldırısı sonrası yaşamını kaybeden sürücü hayatımızın film gibi özeti sanki.

Hep böyle değil midir?

İyilik yaptığımız kişilerin arkamızdan yaptıkları ile bedenen değilse bile ruhen ölüyoruz.

Evinizin kapısını açtığınız kişilerin hırsızlıkları, dedikoduları sizi insanlıktan tek tek uzaklaştırır.

Giderek kimseye kapınızı açmayacak, iyilik yapmayacak noktaya gelirsiniz.

Bu doğal bir süreçtir adeta.

Kime gerektiğinden daha fazla değer verseniz elinizi koparacak kadar çok şey ister.

Ya da sizin büyüklüğünüz karşısında küçülür.

Bunun yanı sıra yaptığınız iyiliği ömür boyu unutmayan insanlar da var.

Ancak, günümüzde herkese iyilik yapılmıyor.

Destek verdiğiniz insanlar sizden bunu bir görev imiş gibi sürekli istiyor.

Bu nedenle iyilik felsefem kısa süre önce değişti.

İyilikten maraz doğacağını kabul ediyorum ve çok güvensiz, sağlıksız ortamlarda dikkatli olunması gerektiğini düşünüyorum.

Taksici kardeşimiz için çok üzgünüm.

Bende uyandırdığı duyguları anlatmaya çalıştım.

Ama aslında sözün bittiği yerdeyiz.

Destek olduğumuz, kapımızı açtığımız, iş yerimizde istihdam ettiğimiz, arkadaşlık ve dostluk yaptığımız insanların yıllardır, usanmadan, tekrar tekrar, utanmadan arkamızdan yaptıkları kötülükleri tek tek hatırladım.

İşte yaşamak bunlara rağmen yaşayabilme becerisi.

Taksi şoförümüzün mekanı cennet olsun