Geçen sene Kuşadasına gelişimin akabinde hayhaşam olmuştu. Olacak elbette. Olan mevsimin gereğiydi. Bu sene havalar erken ısındı. Yağmurlar gecikti, belki de kırkikindin yağmurları gelemeyecek bu sene fakat ıslık rüzgarı, bir yağmur getirdi bize dün gece ve bugün de yağmaya devam ediyor yağmurumuz; bereket getirsin inşaAllah.

Onu, ıslık rüzgarını, pek severim ben. Biraz şiddetli olan görünümü, korkutup maskelese de güzelliğini, sonradan çıkar marifetleri ortaya. Savurur dört bir yana tohumları, sadece tohumları mı ? Değil tabi ki de; dün geceki gibi yağmuru da sırtlar getirir olduğu yerden buralara. Yeniden doğuşa gerekli olanları yapıp, görevini yerine getirince, gider gitmesi gereken dünyanın diğer yerlerine. Yaşamın döngüsü muhteşemdir her zaman. Güneşin doğuşu, batışı, gecenin koyu karanlığı, gündüzün parlayan ışığı, her bir mevsimin kendisine özel oluşumları, hepsi de muhteşem güzelliklerdir gören gözlerimize. Islık rüzgarı da, daha çok kulaklarımızın güzelliklerindendir. Onun görsele hizmeti sonradan çıkar ortaya ! Onun işi olduğunu bilmek için azıcık düşünmek gerekir… Ben de, geçen günlerde böyle bir hizmetine şahit olmuş, fotoğraflamıştım. Sabah yürüyüşüm esnasında, Hacıfeyzullahtan yılancı koyu taraflarına doğru yürürken ara sokaklarda denk geldim bu manzaraya. Kaldırımda bir minik gelincik tarlası vardı. Fotoğrafını koyuyorum bu yazıma da. Onun da bir ıslık rüzgarı işi olduğu görüntünün mükemmelliğinden belliydi. İçimize korku düşmezse, onun sesini dinlemek büyük bir zevktir ruhumuza. Korku, engeller güzellikleri genellikle… Ne çok korkumuz vardır hayatta ve bunların hepsi de, maalesef ki hayatı layığıyla yaşamaya en büyük engelimizdir. İç dünyamızdaki korkuları aşmak, dış dünyada ki engelleri aşmaktan, çok daha zordur neredeyse hemen her zaman. Kendimizi korumak için yaptıklarımızdır belki de bizi en çok yaralayan ! Cesur olmak; korkmamak değilmiş, korkuya rağmen yapabilmekmiş yapmak istenileni. Neyse korkuları bırakalım, biz dünde kalalım şimdilik. Dünki ıslık rüzgarının esintisi olsun bugün zihnimizde. Güzellikleri yayıp büyüten Islık rüzgarını sesini hemen bırakmayalım, o gidip uzaklaşmış olsa bile, birazcık daha duymaya devam edelim ! Onu daha iyi duyabilmek için bir şiir yazdım. Aşağıya ekliyorum yazımın sonuna ve hepinize hepvolduğu gibi sevgilerimi iletiyorum . ISLIK RÜZGARI Saat gece yarısını geçiyordu, Uyandım. Uyanınca tekrar uyumak , Bazen zaman alır biraz, Bu ara boşlukta , Bir misafirim geldi yanıma. Epeydir özlenenmiş, Bulunca anladım, Eksikliğini varlığıyla bildim. Bir dahaki buluşma , Ne vakit olur, Bilmek zor. Keyfine kalmış onun, Ne zaman gelirse !

Tekrar dalana dek uykuya,

Dinledim sesini dört kulakla.

Bir şarkı söylüyordu o,

Kendi dilinde, Rüzgarca !

Dilini bilmesem bile,

Ezgisi tercüme etti sözcüklerini,

Fısıldadı o hengamesinde,

Kulağıma. Tozu dumana katıyordu dışarıda,

İlk bakışta, astığı astık, Kestiği kestikti .

Ama değildi öyle, Görevliydi, Görevini getiriyordu yerine.

Tohumları götürüyordu, Götürmesi gereken yerlere.

Bu yüzden o, Yalnız olmaz genellikle,

Yağmuru da alır yanına, Sırtlar sırtına. Gittiği yerlerde,

Toprağa düşürdüğünü, Islatmak lazım ki, Yumuşayıp patlasın,

Filiz olsun! Bu hayatta, her doğuş, Yumuşayıncaya mı olur ?!

Tüm dikkatimle, Keyfini çıkara çıkara, Dinledim seni ıslık rüzgarı.

Arayı çok açmadan, Yine gel emi. Bu sefer, Uyku arası olmasın,

Uyanıkken olsun ki, Hem dinleyeyim şarkını, Hem göreyim, Yaptığın onca marifeti.

Benim isteğim emelim, Seni her yönünle, Duyumsayabileyim ! Gidip uzaklaşmadan yanımdan Hasretini iyice gidereyim .

Güner Erbay