Her ağacın bir canlı olduğunu düşünsen,
Bir tekini kesmeye, yakmaya kıyamazsın,
Vicdanını sorgula, gafil, peşin peşin sen,
Zeytinimiz olmazsa sofrada doyamazsın.
Baş kesmiş sayılırsın zeytinleri kesersen,
Eleştirdiler diye suratını asarsan,
Doğruyu söyleyeni boykot eder, küsersen,
Dışlanırsın korkarım, topluma uyamazsın.
Yabancı ülkeleri ‘gâvur’der, dışlarsın ya,
Hepsi maddeler koymuş ülkesinde yasaya,
Ev yapacak olanlar, iki ağaç arsaya,
Dikmeliymiş desem de uykundan ayamazsın.
Zeytin, elma neyine, işin gücün rant senin,
Sırtını dayadığın ağaların kont senin,
Kuyruğu kıstırınca oynadığın ront senin,
Başını huzur ile yastığa koyamazsın.
Yakındır aç kaldığın, ele muhtaç günlerin,
İnan hayal olacak, zevk ü sefa dünlerin,
Perişan olacaksın, hem sen hem de canların,
Bu kadar doğru sözü kimseden duyamazsın.
Zararın neresinden dönersen kârdır ağa,
İnanmıyorum ama belki affeder doğa,
Gece gündüz tövbe et, yanında bolca dua,
Yargıç olsan sen bile suçunu sayamazsın.
Yasemin Evren
Keyfimin Kâhyası kitabımdan
