Herkes için 12 Eylül’ün bir anısı var mutlaka..

Bizim kuşağın Eylül anılarının çoğu da 12 Eylül askeri darbesine ait.

12 Eylül ülkenin en karanlık günlerinden biri.

Binlerce insan gözaltına alındı ve işkencelerden geçirildi.

Cezaevlerinde yattı, hüküm giydi ve bütün bir ömrünü hüküm giymiş biri olarak, sicili bozuk bir yurttaş olarak geçirdi.

Öğretmenlerin iş akdine son verildi. Öğrenciler okullarını bırakmak zorunda kaldı.

12 Eylül’den bu yana  kendilerinden hiç haber alınamayan insanlar var.

Bunlar Cumartesi Anneleri olarak anılıyor.

12 Eylül kaybettiği çocuk yaştaki gençleri ile hatırlanıyor.

Toplumda yarattığı yılgınlık, suskunluk ve öfke hala sürüyor.

12 Eylül sonrası depresyona giren, intihar eden gençler unutuldu bile.

12 Eylül’den sonra Türkiye siyasetinde din ve ırk temelli politikalara yol verildi.

Faşist uygulamalar yıllarca devam etti.

Ülkedeki eğitim kalitesi düşürüldü, İmam Hatip Liselerine ağırlık verildi.

Din adına fetva verenler el üstünde tutuldu ama hırsızlık açlık, ahlaki çöküntünün önüne geçilemedi.

Bugün yaşadığımız sorunların büyük bölümü 12 Eylül’den sonraki politikaların ürünü.

12 Eylül öncesinde de her şey günlük güneşlik değildi…Sağ ve sol çatışması doruktaydı…

Bugünü anlamak için 12 Eylül öncesini ve sonrasını iyi tahlil etmek gerekiyor.

Toplumsal olayların arkasında yatan nedenlere bakmalıyız.

12 Eylül; hem bir sonuç, hem de bir neden olarak, nadir toplumsal olaylardan biri.

Bunun için unutamıyoruz.

Yaşayanları saygıyla selamlıyorum, kaybettiklerimizin yıldızlar mekanı olsun…