Geçtiğimiz günlerde İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı Ekrem İmamoğlu’nun eşi Dilek İmamoğlu’nu, arkadaşları ile İtalya sokaklarında şarkı söylerken izledik.

Aman Tanrım, nasıl olur böyle bir şey, karanlıkta üç kadın şarkı söylüyor.

Vay be, sakın görmemiş olalım, koskoca başkanın karısı kötü örnek oluyor…

Bu tür kafa yapısına sahip, insanların insanca davranışlarına kulp uydurabilen, Türkiye’yi karanlık Orta Doğu kafasıyla değerlendiren, ya da bilinç altında öyle olmasını isteyen o kadar kişi var ki çevremizde.

Çoğu da çağdaş ve aydın geçiniyor.

Bazıları da gazeteciyim ayaklarında dolaşıyor, ortalıkta..

Kimileri de; kadınlara taciz iddiasıyla sol partilerden atılıyor, zerre utanmıyor, bir süre sosyal medyasını kapatıyor, canı istediğinde açıyor, beylerin keyfine kalmış…

Şimdi, geçmişte yaşanmış bir olay geldi aklıma.

Geçmişte de, Kuşadası’nda CHP Gençlik Kollarında bazı genç kızlar böyle bir eğlence yaptıkları için linç yemişti.

Düşünün, Kuşadası gibi bir çağdaş şehirde neler konuşuluyor, neler yazılıyor, nelerin üzerinden siyaset yapılıyor.

Tarikat mücadelesi yapar gibi görünüp, insanları yaftalamak, aşağılamak buralarda da var.

Ben Dilek İmamoğlu’nun sıradan bir kadın gibi , hiçbir protokol baskısı altında kalmadan arkadaşları ile eğlenmesini çok beğendim.

Kendim de, gençliğimde şarkı söyleyerek Kuşadası sokaklarında arkadaşlarımla gezdim,  İyi ki gezmişim, iyi ki eğlenmişim, iyi ki sevdiğim ne varsa yapmışım…

Bunlar utanılacak zerre şeyler değil…

Hayat; şarkılarla, sevdiklerimizle güzel..

Dilek İmamoğlu yalnız değilsin…

Öyle katılaşmış, mumya protokol kadını duruşu göstermediğin için ayrıca teşekkürler..

Bırak, kim ne derse desin...Dilerim İstanbul sokaklarında da böyle elini kolunu sallaya sallaya şarkılar söyleye söyleye gezersin…