Eskiden ne değerli yazarlar varmış..

Onları yazar yapan da kişilikleri, onurlarıymış.

Gabriel García Márquez, ‘Yüzyıllık Yalnızlık’ romanını yazmaya başladığında tam anlamıyla yoksulmuş.  Başka bir şey ile uğraşmayıp sadece romanına odaklanabilmek için en sevdiği şey olan arabasını satmış.. Dışarıda çalışan, evi geçindirmeye çalışan ve kocasına rahat bir çalışma ortamı sunabilmek adına elinden gelenin fazlasını yapan eşi Mercedes, ona devam etmesi, pes etmemesi için hep cesaret vermiş…Nihayet 18 aylık yoğun çabanın ardından, roman tamamlanmış ancak yayınevine gönderecek paraları dahi yokmuş.

Eşi Mercedes, kurutma makinesini satarak, kitabı baskıya gönderebilmiş.

Bir kadının eşine inancı ve aşkı böyle Nobel ödüllü bir kitaba dönüşmüş.

Şimdiki küfürbaz yazarlar, kitaplarının getirisi ile otomobil alıp, bunu sosyal medyada paylaşacak kadar düzeysiz…

Kadınlara küfredecek kadar da güçsüz ve ilkesiz.

Bir tarafta yüzyıllık yalnızlık.

Diğer tarafta yüzyıllarca sürebilecek bir utanç…

Bir tarafta pamuklara sarılacak sözcükler..

Bir tarafta küfürlerle oluşturulmuş bir edebiyat…

O yüzden Aydın siyasetinin Kuşadası’na hiçbir faydası yok diyoruz ya..

O yüzden bize dünyaya hitap edecek, sevgi dolu kalemler gerek…

Bir tarafta gerçek yazarlar…

Diğer yanda sahte yazarlar…

Bir yanda gerçek yazarlar ve otomobil satılarak basılan kitaplar..

Bir tarafta küfürlerle alınan otomobiller…

Dünden bugüne…