Kuşadası Tepe Sokak ile ilgili izlenimlerimi aktarmak istiyorum…

Geçmişten bugüne değişmemiş tek kent köşesi demek doğru olur mu bilemiyorum ancak Tepe Sokağın yıllara meydan okuyan bir hali var…Adeta direnen ama bu direncini dile getirmeyen, içinden konuşan bir kent köşesi de diyebiliriz.

Bu sessizliği, Roman havaları bozuyor, 23 Nisan kutlamalarında bile kendi müziklerini tercih etmelerinin mutlaka bir sebebi var…Bu bile kendilerine özgü bir hayata bağlılığın göstergesi…

Çoğumuz değişmeyi, farklı kültürlerden etkilenmeyi ve bu kültürleri yaşam biçimi haline getirmeyi gelişmişlik olarak görebiliriz, ancak Romanların gelişmişliği, özlerine bağlılık olarak anladıklarını görmemek imkansız…

Özlerinde müzik, dans ve eğlence olan bu kültürel oluşumun yaşama bakış açısı da bizlerden farklı…Kuşadası’nda yaşayan Romanlar, CHP’nin milletvekili Özcan Purçu’dan çok etkilendiler. Çoğunun yaşamında milat oluşturmuş olmalı ki, konuştuklarımın büyük kısmı Özcan Purçu gibi bir başarıya imza atmanın heyecanı ile etkinliklere katılıyor.

Yoksa çoğu etkinliklerle çok barışık sayılmaz. Germencik Mesudiye’de naylon çadırlarda yaşayan Romanlara göre Kuşadası’nda yaşayanlar zengin sayılabilir. Kuşadası’nın en yüksek tepesinde yaşıyorlar ve evlerinin en kötü değeri 3- 5 milyon Tl…

Ama çoğunun parayla işi yok, olsa şimdiye kadar satıp başka yerlere göç etmiş olabilirlerdi.. Ama gözlemlediğim, Tepe Sokak onlar için bir övünç kaynağı….Türkiye’nin en şanslı Romanları olmanın keyfini de yaşıyorlar…Sanırım bir de, Kadıköy’de böyle bir Tepe Sokak vardı.. Özetle, Kuşadası’ndaki Tepe Sokak kendi içinde mutlu, ya da böyle bir telaşları yok.., 23 Nisan onlara Roman havasında başka bir keyfi de beraberinde getirebildi…