Bugün 1 Mayıs İşçi Bayramı, işçilerimizi kutluyorum, umarım emeklerinin değerini aldıkları bir dünyada yaşarlar ve üretmeye devam ederler..

İşçi sözcüğünün sözlük tanımına bakınca, standart bir tanım çıkıyor karşımıza..

**Fabrika, atölye, maden ocağı, tarım işletmesi vb. gibi bir işyerinde, belli bir ücret karşılığında bedenini, kafa gücünü ya da bunlarla birlikte el uzluğunu kullanarak üretim yapan kimseye işçi denmekte..

Fabrikaların kapandığı, tarım arazilerinin yağmalandığı, işyerlerinin yaşayamadığı ekonomik krizin yaşandığı süreçlerden en çok etkilenen işçiler, giderek 1 Mayıs’taki emeğinden gelen gücü de kaybetmekte..

Geçmiş yıllarda daha güçlü kutlanan 1 Mayıslar günümüzde sönük geçmekte..

Kuşadası’nda belirli bir işçi sınıfından söz etmek çok zor.

Otellerde mevsimlik çalışan işçiler sendikal haklarını kullanamamakta…

Cafe ve Restoranlarda çalışan işçi kesimindeki değişiklikleri takip etmekte güçlük çekmekteyiz.

1 ay çalışan işçi 2. ay çalışmamakta.

Bu da lümpen işçi sınıfı diye adlandıracağımız başka bir kesimi de gündemimize taşımakta…

Politik arenada da eskisi gibi söz sahibi olamayan, emeğinin gücünü ortaya koyamayan bir işçi kesimi ile karşı karşıyayız.

Sermayenin de istediği buydu…Yıllar içinde lümpen bir işçi kesiminin yaratılması için büyük çaba harcandı, sonuçta günümüzdeki gibi 1 Mayıs’ın anlamı da hafifledi..

Günümüzde işçi olmanın bir bilinç gerektirdiğini ve işçi eğitilmeden, örgütlenmeden dünyanın değişmeyeceğine inanan dünya görüşüne yakın biri olsam da, toplumun tamamının değişmesi gerektiği görüşüm şimdilerde daha baskın…

İşçi, memur, köylü birbirini anlamadan tanımadan dünya değişemez.

Dünyayı değiştirmek için de anlamak, anlatmak ve emek harcamak gerekiyor..

Emek vermeye devam…