Hala içinizde bir ses size karar anında bir şeyler fısıldamaya devam ediyor mu? Peki, bu ses size ne kadar tanıdık geliyor? Bu sesin çocukluğunuzun kayıt cihazına sıkışmış bir kaydın yankısı olduğunu bilseniz bununla ne yapardınız?

Yetişkin bireye ait iç ses büyük ölçüde ‘’erken dönemlere ait deneyimlerinin filtresinden konuşur.’’ Bu deneyimler duygusal DNA’ya ‘’korku programları’’ olarak işlenir.’’ İşte bu yüzden bu kadar tanıdık ve davranışlara yön vermede bu kadar kuvvetlidir. Siz farkında bile olmadan iç dünyanızın ‘’arka plan müziği’’ olarak çocukluğunuzdan beri çalmaya devam etmektedir. Notaları artık ezberlenmiş bu ses bizlere ilk bakım verenlerin, öğretmenlerimizin ya da erken dönemlerimizdeki en önemli figürlerin yansımasıdır.

Çocuk için ebeveynlerinin mesajları ‘’mutlak gerçektir.’’ Bu ‘’duygusal prangalar’’ dünyaya dair verilen kodlamalar olarak yetişkinlikte bile bireyin peşini bırakmaz. Çocuklukta sık duyulan ‘’yapamazsın’’, ’’daha iyi olmalısın’’, ’’dikkatli ol’’, ‘’sen yoksan huzur var’’ gibi aktarımlar yetişkinlikte otomatik olarak iç sese dönüşür. Sizi her yapacağınızdan alı koyacak bir ‘’pranga’’ ya dönüşür. En ufak hatanızda kendi kendinize söylediğiniz ‘’sen zaten her şeyi mahvedersin’’ kelepçeleri hemen ellerinize kendiniz tarafından çoktan takılmıştır. Kendinizden ‘’mükemmel olma ‘’ beklentiniz hala ebeveynlerinizin yüksek standartlarına ayak uydurma çabasıdır. İlişkilerde ‘’kimse seni sevmez’’ iç sesi ile sürekli onay ve emin olma ihtiyacı, ebeveynin tutarsız ve ilgisiz tavırlarının duygusal DNA’mıza işlemiş parçalardandır.

Zihninizi bir’’ kale’’ olarak düşünün. Çocukken bu kalenin güvenliği ebeveynlerinizde ya da en yakınınız olan yetişkinlere aitti. Hala kapılarında onların kuralları yazıyordu. Yetişkin olduğunuzda kalenin güvenliği yetişkinliğe ulaşabilmiş o küçük komutanın elindedir ancak eski kurallar hala geçerlidir. Kale duvarlarına içindeki sesi tanımlayarak yeni kuralları yazmak zorda olsa mümkündür. Çünkü hayatta kalmaya dair eski güvenlik rehberi yetişkinlikte artık işinize yaramaz. ‘’Duvarları yeniden boyamak kaleyi yıkmak değildir.’’ Duygusal DNA’nıza işlenen bu algoritmalar yeni bağlantılar ile kalenizin üzerinde ‘’yepyeni bir bayrak’’ olarak dalgalanabilir.

İçinizdeki çocuğa artık hak ettiği güvenliği ve özgürlüğü verme zamanı belki de çoktan gelmiştir. ‘’Kalenizin surlarında açılan bu yaralar aynı zamanda bu kaleyi daha da iyi güçlendirme yerleri olabilir. ‘’

Bugün içinizdeki çocuğa ‘’yeterince iyisin’’ diye fısıldayın ya da ‘’çocukken duymak istediğiniz o sihirli cümleyi‘’ kendinize söyleyin. Çünkü ‘’gerçek değişim, yeni kayıtlar yapmakla başlar.”

Cem İnak Klinik Psikoloji YL-Danışman

http://instagram.com/cem_inak