CHP’nin mutlak-butlan ile yıpratılmaya çalışıldığı şu günlerde, konunun sürekli şahsileştirilmesini, isimler üzerinden değerlendirmeler yapılmasını ilgiyle izliyorum.

Kılıçdaroğlu özelinde yaşanan tartışmaların, aslında ülkenin yönetilme biçimine duyulan öfkeden kaynaklandığını düşünüyorum.

Gençler artık  bir partinin başında yıllarca kalan liderleri istemiyor.

20 yılın üzerinde Genel Başkanlık yapan bir siyasetçi yıpranmaya mahkumdur.

Hele hele bu siyasetçi; hep yeniliyor ve partisini yukarıya taşıyamıyorsa, Kurultay kaybetmeye mahkumdur.

Sanki Kılıçdaroğlu çok başarılı bir siyasetçi imiş gibi, Kurultay kaybetmesinde şaibe aranması başlı başına şaibeli bir durum.

Kaybettiği seçimler dolayısıyla zaten siyasetten çekilmesi gereken bir siyasetçinin, bugün Kurultay’da şaibe var yorumu yapması enteresan olur.

Kişi kendinden bilir işi.

O halde Kılıçdaroğlu’nun yenildiği tüm seçimlerde de şaibe vardı, onlara neden bir çift söz etmedi. İtirazda bulunmadı. Mühürsüz pusulalara sustu, yenildiği Kurultay’a itiraz ediyor…Adama yürü git işine derler.

CHP’nin yaşadıkları ülkede yaşananlardan farksız değil.

Sıradan bir Oda başkanı bile 30 sene görev yapmak istiyor.

Koltuğunu kaybetmemek için tetikçi tutuyor.

Tetikçi de şaibe olmasın diye başka bir tetikçi tutuyor.

Ve seçimleri tetikçilerin tetikçileri belirlemeye başlıyor.

Küçücük bir Oda başkanı bile bunları yapıyor, tepedekiler neden yapmasın…

Kılıçdaroğlu, CHP’den başarısız olduğu için gitmiştir ve tekrar gelmesi için bir sebep bulunmamaktadır. 

Tekrar gelmesi için bir sebep olsa, CHP üyeleri onu göreve çağırırdı.

Özetle söylemek gerekirse, küçücük Oda başkanları gibi davranan Kılıçdaroğlu Alevi olduğu için özel bir konumda değil. Kılıçdaroğlu Aleviliği diye bir şey yok ama Kılıçdaroğlu başarısızlığı diye bir kavram var…Artık literatüre geçmelidir.

Benim tanıdığım düzgün Aleviler, “başarısıza başarısız, başarılıya başarılı” diyebilmektedir.

Benim, “kötü Oda başkanlarına kötü, iyilerine iyi diyebildiğim” gibi.