8 Mart Dünya Kadınlar Günü etkinliklerini yakından takip ediyorum.

İbramaki Sanat Merkezindeki Rose Lüksemburg’un yaşamını konu alan film, tüm dünyada standart sandığımız kadın haklarının ülkelere, toplumlara ve coğrafyalara göre büyük değişiklik gösterdiğini anlatıyordu.

Filmde Rose Lüksemburg , seçme ve seçilme hakkı için mücadele veren batılı ve entelektüel bir kadını canlandırıyordu.

Rose Lüksemburg ve arkadaşları, lüks ortamlarda bohem bir yaşam sürdürüyordu, ancak seçme ve seçilme hakları yoktu…

Bizde ise, Cumhuriyetle birlikte kadınlarımız seçme ve seçilme hakkını elde etti ama Rose Lüksemburg gibi lüks, entelektüel veya bohem bir yaşamı belki de hiç yaşayamadı.

Lüksemburg, Washington Post Gazetesi muhabiri bir erkek arkadaşının yardımı ile mücadelesini gündeme taşırken, bizdeki kadınlar muhafazakar aile hayatından bir adım ileriye gidemiyordu.

Bunun nedenini ben din farklılığı olarak değerlendiriyorum.

Hristiyan dünya kadınlara özgürlüğün bir kısmını gösteriyor ama kapitalist düzen içinde kadınların seçme ve seçilme haklarını engelliyordu. Onları siyasi figür olarak görmek ve bu alanı paylaşmak istemiyordu.

Türkiye’de ise, devlet Cumhuriyet ile birlikte kadını kamusal alana çekmeye çalışıyor, din ise evde kalmaları konusunda diretiyordu.

Kadın hakları mücadelesinde din önemli bir turnusol kağıdı olmuştur.

Bugün de turnusol kağıdı olmaya devam etmekte.

Kadın hakları mücadelesi toplumların analizi olmadan başarılı olamaz diye düşünüyorum.

Türkiye’de de laik, seküler Cumhuriyet zaman zaman sıkıntı yaşıyorsa, bunun nedeni kadınların din ile arasına yeterince mesafe koyamamasıdır.

Rose Lüksemburg’un yaşamını izlerken, 20. yüzyılın Batılı kadınının aslında kapitalist sistemle mücadele ettiğini bir kez daha tespit ettim.

Türkiye’de ise kadınların bir bölümü hala dinsel hurafeler ile yaşamaya devam ediyor.

Bu nedenle de kadın haklarını anlatmak zorlaşıyor.

Siz benim bedenim, benim iradem, benim emeğim dediğinizde, ülkenin önemli bölümündeki kadınlar “abooo” taş yağacak başımıza diyebiliyor…

Kadın her toplumda, her coğrafyada ayrı bir dünyanın resmidir aslında…