Hafta sonu İkioluklu Mahallesi’nin Hatırlayan Mahalle Günleri etkinlikleri vardı.

Aslında; etkinlikler Hatırlayan Mahalle olduğu gibi, Hatırlatan Mahalle olarak da değerlendirilebilir.

Ben de, bir çok çocukluk anımı yeniden yad etmenin keyfini kısa süre de olsa yaşadım.

Bir farkla, ben Söke’nin çocuğuyum ve oraya ait anılarım ile Kuşadası’ndaki hatırlatılan anılar arasında elbette farklar var.

Mahalle kavramını unutup, site kavramına geçiş yaptığımız şu günlerde, İkioluklu geçmişe dair vurguları olan bir yerleşke.

Dünkü, etkinlikte neleri hatırladım?

Kulak çorbasını anımsadım ki, son günlerde bu çorbanın tadını tekrar deneyimlemeyi çok istiyordum.

Kulak çorbası, yüksük çorbasının biraz daha farklı bir versiyonu. Kulak çorbasının mantıları büyük, yüksük çorbasının ise çok daha küçük.

Annemin hastalandığımızda sık sık yaptığı Kulak Çorbası, malzemesi bol ve kıvamı koyu bir çorbaydı.

Hemen kalkar; iki dakikada hamur tutar, mantı yapar, hazırdaki nohut ile salçalı suyu karıştırır, şifa niyetine bize içirirdi.

Tavuk çorbasından sonra ikinci ilacı Kulak Çorbasıydı.

Kendisi de hasta olsa, aynı çorbayı mutlaka yapardı.

Biz çocukluğumuzda çok önemli bir durum olmadıkça doktora gitmezdik; annemin kulak çorbası, terbiyeli tavuk çorbası, hamur çorbası ve tarhana çorbası yeterliydi.

İkioluklu, bütün bu güzel hatırlatmaları ile bile iyi geldi.

Dileriz, bazı yemekler için coğrafi işaretler ve marka tescilleri de alınsın.

Sadece kulaklı çorbayı mı anımsadım, elbette hayır…

Kalbi güzel, menekşe gözlü, gülmeyi unutmayan, sevgi dolu Rumeli-Balkan göçmeni insanlarımızı anımsadım.

Kanaviçeli örtülerini tezgahlarına örtmüş, lavanta kokulu sabunları ile ellerini yıkamış kadınları anımsadım.

Fesleğenleri, karanfilleri, gülleri ve her türlü çiçeği anımsadım.

Özetle, anımsamak etkinlik olur muydu? Olurdu.

Teşekkürler, İkioluklu mahallesi, teşekkürler emek veren herkese..