Kuşadası’nda niye istediğimiz nitelikli işler olmuyor, niye daha çağdaş toplumsal yapıya ve insan kaynaklarına sahip olamıyoruz?
Yeterli eğitim kurumlarımız mı yok?
Yeterli maddi kaynaklarımız mı yok?
Yeterli kültürel araçlarımız mı yok?
Bunların hepsi var.
Ancak, tüm bunları kendi kişisel çıkarları için kullanmaya çalışan ve hep ön planda olmayı, sadece kendi ismini duyurmayı hedef alan bir kitle, egemen bir kesim var.
Bu kesim; hem kentin kaynaklarını hunharca tüketiyor, hem de yerine yeni bir şey bırakmıyor…
Yeni okullar açılmıyor, “Devlet Okulları” yeterince desteklenmiyor, 40 yıllık dersliklerde eğitim veriliyor…
Kentin belleğini oluşturan okullardaki durumlar da çok keyif verici değil…
Benim stajyer öğretmenlik yaptığım Mahmut Esat Bozkurt İlköğretim Okulu 30 yıldır fiziki konumu ile aynı…
Belki bir kaç sıra değişmiş ve teknolojik birkaç yenilik ilave edilmiş olabilir ama okulun bahçesinden bakınca çok değişik şeyler de var…Öğrenci servislerinin çokluğu ve velilerin kapı önünde kalabalıklar oluşturarak bekleyişleri, çok değişik…
30 yıl önceki çocuklar okula kendileri gidip, gelirdi, özgüvenleri çok yüksekti..
Şimdi ise; korkak, silik ve ailelerinin paranoyaları nedeniyle okula yürüyüş mesafesinden bile servisle gidip/gelen öğrenciler görüyorum…
Bu da, Kuşadası’nın turizm kimliği ile çelişen bir durum.
Çocuklarını okula tek başına gönderemeyen Kuşadalılar, nasıl turist bekler?
Tüm bu sorunların masaya yatırılması; kentin güvenliğinin ve sosyo-ekonomik sorunlarının eğitimle başa baş koşan sorunlarının masaya yatırılması gerekiyor..
Ancak, seçimden seçime değil…Samimiyetle yapılmalı..