Biz muhafazakar bir ülkeyiz. O yüzden hapishanelerimiz tecavüzcülerle, karısını aldatan üstüne bir de ekmek bıçağıyla doğrayan zavallı kocalarla dolu.

Bisikletten düşüp dizlerini kanattığında annenin “bisiklet tepelerinde ne işin var senin oh olsun erkek fatma” dediğinde fark ettirmeden başlar kadın olmak. On yaşındaki bedenine inat bilge aklın kavramıştır terazinin erkeklerden yana bastığını..

Artık büyürsün, boyun uzar belin incelir.10 sene sonra bu haline geri dönmek için kendine ne eziyetler edeceğini bilmeden, utanırsın kendinden. Üstelik bu değişimin farkında olan bir tek sen değilsindir, insanların bakışlarda bir tuhaflık hissedersin. Yıllardır abi, amca dediğin adamların gözündeki ince şeytanlığı yakalarsın. Artık büyüdün ya. Otobüse bindiğinde takip edilirsin. Nereye gitsen arkandan gelirler, utancından ne yapacağını şaşırırsın. Durumu gören amcalar kafasını çevirir, aman bulaşmayalım bakışıyla ilk kez orada tanışırsın. Bana dokunmayan yılan bin yaşasın anlayışı kelimenin tam anlamıyla otobüsün içindedir.

Kıyafetlerine olan derdin başlar. Etek, şort, askılı elbise giydiğinde dünyada gördüğü ilk kadın senmişsin gibi sana bakan adamlar gözleriyle verdiği rahatsızlığa artık “ne bakıyorsun be” refleksini geliştirirsin.

Kadınsan geceleri yaşayamazsın mesela. Akşam saatinde yanında erkeği olmayan kadın istisnasız herkes tarafından tek tek süzülür. Acaba nereden geliyor? Nereye gidiyor? soruları kafalarda dolanır da dolanır. Gece bir taciz yaşanmışsa karakolda o saatte orada ne işin vardı diye sorulur. Sen gece sokakta dolanan onun bunun nefsini uyandıran bir kadınsındır artık. Derdini anlatamazsın, sizi ilgilendirmez diyemezsin.Erkek dünyasında tutunmaya çalışan,didinen, yırtınan bir ucube haline gelirsin zamanla.

Türkiye’de kadın olmanın sonu mu ? Kocaman bir ikiyüzlülüğün, namussuzluğun en kırılgan öznesi olduktan sonra babanın, dedenin, amcanın, abinin tecavüzüne uğrayıp “komşunun oğluyla konuşuyorlarmış namussuzlar” gerekçesiyle öldürülmektir…

Aslı Atay