Siyaset zor bir iş..

Sabır ve meşakkatli bir uğraş..

Böyle bir zamanı olan siyaset yapmalı ama bunun için de bir yol haritası olmalı…

Siyaset yapacağımızda elde edeceğimiz gücü nasıl kullanacağımızı bilmeliyiz.

Eğer bilmeden yola çıkarsak, bir güç canavarı haline dönüşebiliriz.

Önümüze gelen her olaya siyasi gücümüz açısından bakarsak, topluma olan saygımızı kaybedebilir, bize duyulan saygıyı da azaltabiliriz.

Gözlemlere dayalı bir siyasi yolculuktan gelmiş biri olarak şunları sizinle paylaşmak istiyorum..

İsmi çok duyulan pek çok siyasetçi bulundukları mahalde çok kötü anılıyor…

Haklarında söylenenleri duysalar sokağa çıkamazlar…

Ancak, kaf dağında oturdukları için bunları duymuyorlar…

Ya da kendilerine duyulan güç korkusundan dolayı bu elektriği alamıyorlar..

Nasıl böyle bir nefret kazanmışlar doğrusu şaşıyorum.

Güç; eğer toplum yararına kullanılmazsa, ortaya çok büyük nefretler çıkabiliyor…

Bir de, siyasi güç dolayısıyla bağımlılar ordusu yaratılmış..

Öyle büyük bağımlılıklar oluşmuş ki, insanlar siyasi güç olmadan yaşayamıyor…

Bizden uzak olsun diyesim var..

Ama ne yazık ki, uzak olmuyorlar…

Hayatımızın her alanında varlar..

Yeni bir şey yapmaya kalktığımızda hep bu siyasi güç odaklarına bakıyoruz..

Bakalım ne diyecekler?

Eğer; biz, toplum olarak güç olamazsak, bu güç odakları hayatımızda hep var olacak…

Ve bizlerin hayatını onlar belirleyecek…

Yerel seçim öncesi güç odaklarının etrafında öbekleşen siyasi unsurlarda da bunları görüyorum.

Oysa; güç dediğimiz olgu eğitim, bilim ve sanattır…

Siyaset bunları yayma aracıdır..

Gelin, siyaseti gerçek doğasına döndürelim..

Ve sadece bir araç olduğunu kabul edelim…

Demokratik olalım, saygıyı ve sevgiyi elden bırakmayalım..