Adam ya da kadın, ayaklarını uzatmış, çayını eline almış, Facebook‘taki sahte hesapları okuyup, onlara beğeni atıyor.

Bu dedikodular çok çok hoşuna gidiyor.

Gerçek mi, yalan mı araştırmak gibi bir kaygısı da yok.

Çünkü her şeyi o biliyor.

Bu kadar kendinden emin.

Kendini elinde mitralyöz ile birilerini infaz etmiş gibi hissediyor.

Bir rahatlıyor, bir rahatlıyor sormayın gitsin.

Her kurşunu kendisi atmış gibi mutlu hissediyor.

Sinsi sinsi dolaşıyor toplumun içinde.

Bugün kimi vurmalıyım, acaba bugün kimler infaz edilmiş.

Kendisi dışındaki yaşam umurunda bile değil.

Kadın hakları, insan hakları ne lazım.

Varsa yoksa dedikodu, varsa yoksa çamur.

Bu çamurlardan mı besleneceğiz, yoksa araştıran, irdeleyen çağdaş insanların yazılarından mı?

Ben kendi adıma, araştıran, irdeleyen çağdaş insanların yazılarını okumak istiyorum.

Bunun için benim sayfamda dedikodu okuyamıyorsunuz, af edersiniz.

Bir şey yazacaksam, ondan emin olmalıyım.

İnsanları suçlamadan da yazabilirim, bu beni gazeteci yapar, savcı yapmaz.

Yerel seçimler öncesi Kuşadası halkına naçizane iki seçenek sunuyorum.

Birincisi; kendi kimliğini bile açıklamaktan aciz, korkak ve saldırgan, psikolojisi bozuk kişilerin kaleme aldığı, sahte hesapların yazılarını mı okuyup, beğenecek ve onlara inanacaksınız.

Yoksa, araştıran, irdeleyen, inceleyen, sorgulayan, vicdanı ve merhameti olan insanların haber ve yazılarına mı inanacaksınız?

Halkı açlığa mahkum eden partileri mi destekleyeceksiniz.

Yoksa, halkın içinde bulunduğu çıkmazdan çıkabilmesi için platform olabilecek partilere mi oy vereceksiniz.

Ben size seçenekleri sunuyorum.

Karar vermek, inanmak, yola çıkmak, nefretinizi aşmak, sevgi toplumu olmak sizin elinizde.