Demokrasilerde siyasi partiler; iktidar olmak, ülkeyi yönetmek amacıyla kurulur. Partinin lideri başbakanlığın yada cumhurbaşkanlığını en doğal adayıdır. Malum bizde başbakanlık artık yok
Partiye gönül veren seçmen partisinin liderini ülke yönetiminde en üst makam olan Cumhurbaşkanlığı koltuğunda görmeyi hayal eder.

Siyasi partilerin varoluşunun temel açıklamalarından biri, insanlar arasındaki mevcut ayrılıklardan ortaya çıktığıdır: toplum belirli bir şekilde bölünmüş durumdadır ve bir parti, bu bölünmeyi seçim rekabetine organize etmek için oluşturulur. Öncelikli amaç ülke yönetiminde söz sahibi olmaktır.

4 tip liderlik vardır.
Destekleyici Liderlik, Araçsal (Yönlendirici ) Liderlik, Katılımcı Liderlik, Başarı Yönelimli Liderlik.

Dün akşam TV de haberleri izlerken, ittifak yoluyla, kendi organizasyonu dışında, başka bir parti için destekleyici liderliği tercih eden bir bilge liderimizin seslenişine tanık oldum. “Bırakma” diyordu. Nedendir bilmem aklıma aşağıdaki şarkı sözleri geldi.

Ferudun Düzağaç’ın söylediği “Beni Bırakma” şarkısını hatırlayanlarınız vardır.
“Gel bak bir elimde gökyüzü var hala
Ötekinde kayıp giden yıldızlar la la
Korkular da benim umutlar da
Beni bırakma”
Bir diğeri ise İbrahim Tatlıses’in Şımarık Sevgilim şarkısı
“Ah benim belalım, kara sevdalım
Gözleri sürmelim, zülfü dalgalım
Şımarık sevgilim, burnu havalım
Herkes biye hayran, ben sana kurban
Ah ister inan bana, ister inanma
Kahrolayım, eğer yalanım varsa !
HERKES BİYE HAYRAN BEN SİYE KURBAN !
Birde Muazzez Ersoy’un “Boş Çerçeve” si vardı. Onun da sözleri şöyleydi;
“Bırakma ellerimi
Bırakma yanlız beni
Son defa seyredeyim
O yaşlı gözlerini
Son defa seyredeyim
O yaşlı gözlerini
Artık bülbül ötmüyor
Gül dolu penceremde
Yalnız hatıran kaldı, ah
Boş kalan çerçevede”

Parti kurmuşsun, partinin lideri olarak milyonların umudu olmuşsun. 5 milyondan fazla insan sana bunun için oy vermiş. Fakat senin böyle bir hedefin yok! Sen necisin? diye sormazlar mı adama.
Tuhaf değil mi?

Türk tipi demokrasinin çok çarpıcı bir örneği ile daha karşı karşıyayız.

İlyas Erbay