Kuşadası’nın Kadınlar Denizi gibi müstesna bir incisi var.

Bu plaja ilk gelişlerimizi hatırlıyorum.

Geniş kumsalı, pırıl pırıl denizi ile hep bir numaramız oldu.

Kadınlar Denizi bu aylarda sessiz bir cenneti andırıyor.

Ne yüksek sesle müzik yapan barlar, ne de trafik gürültüsü.

Hoş, bunlar Temmuz ve Ağustos’ta da yok, plajın üstü trafiğe kapatıldığından bu yana şahane bir huzur ortamı sağlandı.

Sunday Otel’den başlayan yaya yolu ortamı çok sakinleştirdi.

Yürüyerek, tüm sahili gezebiliyor ve araç gürültüsü işitmiyorsunuz.

Bu yıl ara sokaklara çok fazla işletme açılmış, demek ki, ilgi buraya kayıyor.

Ara sokaklarda meyve ağaçları, Arnavut kaldırımlı sokaklar, bambaşka bir Kuşadası’nın ip uçlarını veriyor.

Turistlerin büyük bölümü de bu noktadan ev almış, keyfine bakıyor.

Ukrayna Savaşı’ndan kaçan Ruslar da bu bölgede.

İrlandalı ve İngiliz nüfusun büyük bölümü de, Kadınlar Denizi’nde oturuyor.

Sorduğunuzda tercih sebebi olarak “sakin” olmasını gösteriyorlar.

Kadınlar Denizi’nde kent içindeki gereksiz hareketlilik yok.

Motosikletli sürücülerin yarattığı kargaşadan  da söz edemeyiz.

Araçlar toz duman içinde bırakmıyor evleri. Evler bahçeli, otellerse evlerden bozma…

Kafeler, gece müziği dışında müzik yapmıyor, maç  izlemek isteyen Avrupalı turistlere TV’lerini açmışlar, biraları önlerinde keyif yapıyorlar. İşletmeler turisti kolundan çekip içeriye almıyor… Herkes gideceği yeri biliyor. 

Turistler  pub ve kafelere genellikle üst yollardan taksileriyle gelip gidiyorlar.

Dolmuş bile geçmiyor kapı önlerinden.

Bambaşka bir yaşam şekli var, Kadınlar Denizi’nde..

Gemiden yolcu alan tur otobüsleri yok, havaalanına yolcu taşıyan midibüslerden eser yok, taksilerle gelip giden zarif hanımefendileri ve beyefendileri var.

Bütün bunlar bana 40 sene önceki Kuşadası’nı anımsattı.

Kadınlar Denizi 40 yılda çok az değişmenin kadınsı cazibesini yaşıyor.

Kadınlar Denizi, sakinliği sevenlerin, milyonlarca ziyaretçiye rağmen sakin kalabilenlerin de cazibe merkezi…