Bir gazeteci, oldukça ciddi konularda ortaya bir iddia atıyorsa, bunu mutlaka belgelemek zorundadır.

Maddeleyip, geçemez, geçiştiremez.

Her madde için ayrı bir paragraf açıp, bunu örneklendirmek zorundadır.

15 madde yazıp, bunlarla ilgili bir tane bile belge koymamak etik değildir.

15 madde için ayrı ayrı belge koymak zorundasınız.

Hele hele rüşvet ile ilgili iddialarda bulunurken, şunu da unutmamak gerekiyor, rüşvet veren de suçludur.

Toplumumuzda, şöyle bir gelenek var.

Herkes bir şekilde işini gördürmek istiyor.

Kanunsuz da olsa, sorununu çözmek için her türlü mekanizmayı deniyor.

Bu olaylar; o kadar normalleşti ki, işini bir şekilde çözdürmeyene aptal gözüyle bakılıyor.

Bu bakımdan rüşvet olgusu toplumun her köşesine sinmiş.

Yerel yönetimler de, merkezi yönetimler de bu tür sorunlarla boğuşuyor.

Rüşvet veren de suçlu olacağından aydınlatılması oldukça zor.

Suskunluktan cesaretlenen rüşvet çarkı bu nedenle durdurulamıyor.

Ben Kuşadası’nda gazeteciliğe başladığımda bu çarktan hemen haberdar oldum.

Hatta ben Ada’nın Sesi’nde çalışmaya başladığımda Davutlar’da belediye başkanı bu nedenlerle görevden alındı.

Cemalettin Özelbiçer uzun süre haber olarak gazetelerimizde konu oldu.  

Yani, rüşvet bugünün konusu değil.

O dönem susanlar, keşke susmasaydı da rüşvet ile mücadelede yol alabilseydik.

Ben Kuşadası Belediye Başkanı Ömer Günel’e muhalefet adına belgesiz, bulgusuz saldıranlarda şunu görüyorum.

Eğer sayın Ömer Günel onlarla çalışıyor olsa idi, eminim susacaklardı.

Geçmişte olduğu gibi.

Kuşadası Belediye Başkanı Ömer Günel tek başına rüşvet ile mücadele edemez.

Rüşvet ile bir mücadele verilecek ise, bunu koca bir toplum yapmalı.

Rüşvet vermemeli, suça ortak olmamalı.

Öte yandan, benim gözlemlerim Kuşadası Belediye Başkanı Ömer Günel’in böyle bir çarka izin vermediği yönünde.

Bir hukukçu olduğunu unutmamak gerek…