Narin davasını izlerken oldukça etkileniyorum.

Küçük bir kız çocuğunun öldürülmesi karşısında bütün bir köyün sessizliği insanı derinden yaralıyor.

İnsan olduğunuza utanıyorsunuz, böyle bir dünyaya gelmiş olmanın acısını yaşıyorsunuz.

Sonra dönüp, adaletin tecelli etmesinin ne kadar önemli olduğunu anlıyorsunuz.

Ben beklerdim ki, Kuşadası’ndaki kadın hakları savunucularının, platformlarının Narin’in davasını canlı bir şekilde takip etmesini, hatta müdahil olmasını.

İçimizden birinin sanıklara sorular sormasını.

Ne yazık ki, şu ana kadar bu olmadı, ne baromuz ne de ilçenin önde gelen hukukçuları böyle önemli ve tarihsel davayı teğet geçtiler.

Kuşadası’nı temsil edemediler, bizlerin kamuoyu vicdanını Diyarbakır’da yansıtamadılar.

Ben mütevazi bir şekilde kendi sosyal medya sayfamdan davayı canlı tutmaya çalışıyorum, ancak bunu bile yapan çok az hukukçu, STK ve kadın hakları savunucuları var.

Hiç mi bir fikriniz yok, hiç mi edeceğiniz bir iki kelam yok.

Ne yazık ki dönem oldukça duyarsız ve vicdansız  dönem.

Herkes kendisini parlatma peşinde ve aramızdan acı bir biçimde ayrılan binlerce çocuğun simgesi haline gelmiş Narin’in davası gargaraya getiriliyor.

Kadın platformlarının ayağa kalkması gereken bu davayı Çocuk İstismarı ve İhmali ile Mücadele Derneği dışında pek takip eden de yok.

Benim buradan çağrım, Kuşadası’nda da Çocuk İstismarı ve İhmali ile Mücadele Derneği’nin bir an önce kurulması.

Burada ihmal çok.

Öyle ihmaller görüyorum ki, içimdeki bütün çiçekler isyan ediyor…