Sevdiğim deyimlerden biri de; anlamsız işler için kullanılan ve ironi içeren “Müslüman mahallesinde salyangoz satmak”…

Afganistan, Suriye ve Lübnan’dan kaçan mültecilerin Berlin’de şeriat isteyen yürüyüş yapması, tam da böyle bir ironi..

Hristiyan mahallesinde şeriat satamazsınız, hem alıcısı olmaz, hem de size çok kibar davranmazlar…

Bu yüzden Alman polisi şiddet kullanmak zorunda kalmış, keşke daha sabırlı davranabilselermiş…

Ancak, bazı taleplerin yerinde ve yurdunda yapılması gerekir ki, ilgi görsün…

İşin tuhaf yanı,  Almanya’ya neden kaçtınız, Taliban baskısından yani radikal bir din devleti anlayışından değil mi?

Şimdi, Almanya’da şeriat istemek biraz haddini aşan bir talep…

Hayatın bu tür garip olaylara tanıklık ettiğini hep görüyoruz.

Kuşadası’nda da, bir türlü siyasi iklimden haberi olmayan, sadece kişilere özgü siyaset yapan ekip anlayışları var...

Bu nedenle de eleştiri dozunu hayli artıran, çok küçük yüzde ile ifade edilen siyasi eğilim temsilcilerini görüyoruz.

Kuşadası’nda siyaset yaparken, kentin siyasi derinliğine bir bakmak gerekir…

Kuşadası’nda liderlerin isimleri değil CHP ve CHP kültürüne yakın partiler kazanıyor..

Örnek vermek gerekirse, Özer Kayalı, Esat Altungün, Engin Berberoğlu CHP çizgisinden ayrıldıklarında kaybettiler..

Demek ki, Kuşadası’nda lider kültü değil, sağlam bir siyasi zemin var…

CHP’yi eleştirmeden önce bu zeminin nasıl sağlam olduğuna da bakmak gerekiyor..

İçinden üç önemli ismi başka partilere göndermesine karşın hala ayakta…

Özetle, CHP mahallesi olan Kuşadası’nda, ne şeriatı satabilirsiniz, ne de komünizmi..

Her seçim dönemi acı bir sızı hissedersiniz, çünkü altyapı belli….

Bugün Kuşadası’nda CHP’ye vurarak, halkı kazanmak sadece bir hayal….