Kuşadası halkının boş beleş dedikodulara karnı tok..

Neler gördü Kuşadası, ne belediye başkanları, ne aslan yürekli demokratlar, ne kendini bulunmaz hint kumaşı zanneden gazeteciler…

Gün gelince, bunların naçizane romanını yazmayı düşünüyorum…

Kentin trafosunu satan ve kaçıp, izini kaybettiren belediye başkanları mı dersiniz?. Davutlar Belediye Başkanı Cemaalettin Özelbiçer örneği gibi..

Bunlara danışmanlık yapan, bir türlü kendisi ile yüzleşmeyen hint kumaşı gazeteciler mi dersiniz?

Kimine Allah rahmet eylesin derim, kimine de aynalarla yüzleşmeyi dilerim.

Şimdi bunları bir bilenlerin olduğunu kabul edemeyen ve kendisini kent kahramanı ilan edenl var, ama benim matbaamdaki kediler kadar değerleri olsa keşke…

İşyerimde beslediğim kedilerin sadakası onlara yeter…

Neden bunları yazıyorum.

Kuşadası’nda çok ilginç olaylar yaşadım…Çok belediye başkanı gördüm.

Hepsiyle ortak anılarım var.

Ama bir tek belediye başkanı Kuşadası’nı terk etmek zorunda kaldı. O da Cemalettin Özelbiçer..

Diğerleri bu şehirde yaşamaya devam ediyor…Daha da uzun ve sağlıklı yaşarlar umarım…

İşte önemli olan da bu.

İster belediye başkanı olsun, ister gazeteci, kentte elini kolunu sallaya sallaya gezebilmeli…

Kent belleğimizde iyisiyle, kötüsüyle yüzlerce anı birikti.

Bunları çarpıtmadan, aslından sahtesine evrilmesine izin vermeden okuyucuya aktarmaya çalıştım.

Bilmediğim konulara girmedim… 

Engel olabildiğim yanlışlar da oldu, olamadıklarım da.

Bu anlamda kendimle yüzleştim..

En son engel olabildiğim konu, okul önlerinde biriken öğrenci servis araçlarının kaldırılması olabildi ise, ne mutlu bana..

Kısaca, hepimiz kendimizle yüzleşelim…

Yüzleşirsek, sağa sola saldırmanın mantığının olmadığını da anlayabiliriz.

Kuşadası Belediye Başkanı Ömer Günel fobisini de belki tedavi edebiliriz.