İnsanlar kendilerini ifade edemediklerinde şu üç yola sapıyorlar.

1-Bel altına vurarak, konuyu bağlamından koparmaya çalışıyorlar.

2-Düzgün bir Türkçe kullanamadıkları için de, bir süre sonra küfür etmeye yöneliyorlar.

3-Kendilerine “ben böyle bir şey yapmadım” diyerek, her türlü inkara başvuruyorlar.

4-Kişilerin özel hayatlarını masa konusu yapıyor. Ahlak bekçiliğine soyunuyor.

Bu inkarlar, bir süre sonra, başkalarını suçlamaya dönüşüyor ki, en tehlikelisi de bu.

Her şeyden başkalarını sorumlu tutarak, hiçbir konuda sorumluluk kabul etmiyorlar.

Biz bu tür davranışları hayvanlarda daha az görüyoruz.

İşyerimde kapımın önünde her sabah bekleyen kedim bile ona kızdığımda, uyardığımda bunu anlayabiliyor.

Dün masamın üzerine atladığı için kızdım, bugün kapının önünde beklerken, gözümün içine bakarak, içeriye girmek için adeta izin ister bir edada idi.

Demek ki neymiş?

Kediler ders alabiliyor, başkalarının özel hayatına müdahale edilmemesi gerektiğini anlayabiliyormuş.

İnsanların bunu anlayabilmesi oldukça güç oluyor.

Özellikle, erkek egemen toplumda kahve dedikoduları, bel altına vurmalar, hele de kendilerini uyaran kişi kadınsa onu namus ve ahlak üzerinden suçlamalar çok oluyor.

Ders almak, hak vermek gibi bazı önemli vasıflar bazı insanlarda kediler kadar yok.

Dün, Kent Konseyi ve Kuşadası Belediyesi’nin düzenlediği kedilerin beslenmesi konulu toplantıda da hayvanların insanlardan daha çok  özenli ve düzgün davrandığını öğrendik.

Örneğin; kediler, her yerden yemek yemiyor, kimin beslediğine dikkat ediyor, besinin kalitesine bakıyor, sevgiyle verilmeyen besini fark edebiliyor…

Kendisini gayet iyi ifade edip, bunu karşıya geçirebiliyor..

Kim ki can dostlarımızı küçük görüyorsa yanılıyor..

Keşke bazı insanlar can dostlarımız kadar kendini iyi ifade edebilse…

Ne mutlu patili dostlarımıza