Bizim çevrecilik anlayışımızın sınırları, kendi bahçemiz kadar..

Başkasının bahçesi umurumuzda bile olmaz, kendi bahçemize koyamadığımız çuval dolusu gereksizi başkasının bahçesine atabilecek kadar vurdumduymazız…Bunu bahçeli evde yaşadığım için çok daha iyi sınadığımı düşünüyorum…Kendi bahçemizdeki çöpü, kiri, gerekli gereksiz şeyleri görmeyiz, başkasının bahçesindekileri ise ezbere biliriz…Ama o bahçeye zerre kadar faydamız da olmaz…

Neden mi bunları yazıyorum?

Bizim çevreciliğimiz de bu kadar da ondan…

Ceviz, zeytin ve kiraz ağaçları yıllardır yok sayılıyor..

Kaç kişi itiraz etti, ben sayfamdan çok az kişiyi gördüğüm için şimdi siyaset adına verilen gazlara itibar etmiyorum.

Çine Topçam’da maden için bilirkişi keşfi yapıldı. Fıstık çamları hiçe sayılarak Topçam’ın ölü bir coğrafya haline getirilmesine bölge halkı karşı çıkıyor. Biz onlara ne kadar destek oluyoruz? Hiç..

Bozdoğan Örentaht’ta kömür ocağı açmak için köylünün arazisini elinden almaya kalktılar.. Ne kadar karşı çıktık? Hiç.

Üzerindeki ceviz, zeytin, kirazları yok saydık..

Doğal ve kültürel zenginlikler açısından adeta bir açık hava müzesi olan Madran Dağı’nda evlere 100 metre yakınlıkta RES direği dikmek isteniyor…İtiraz etmedik.

Söke’de Akçakonak’ta maden ocağına kapasite artışı isteniyor, umurumuzda bile değil..

Ama, lafa gelince çevreciyiz…

Sanki Aydın’ı tüm ilçeleri ile koca bir çöplüğe çevirenlere karşı bir defa olsun sesimizi yükseltmişiz gibi, şimdi çevrecilik dersi vermeye kalkmalarımız komik olmuyor mu?

Bizim çevrecilik anlayışımız da o günkü siyasi konjonktüre göre değişiyor…

Eğer CHP’li belediye başkanı Ömer Günel linç edilecekse, çevreciyiz.

Zavallı köylüler tarlalarından, evlerinden , sağlıklarından oluyorsa, no problem...

Çifte standardın adı çevrecilik oldu…