Söke Efes Sineması bizim için ne çok bilgi, ne çok yaşam ve öykü barındırdı. Şimdi müze ve kültür merkezi olmasını bu anlamda önemsiyorum…Bir ilçenin kültüründen sorumlu olarak yıllarca ayakta kalmış Efes Sinemasının daha uzun yıllar, yıkılmadan yaşamasını diliyorum.

Orada bizim çocukluğumuzun tüm ham hayalleri ve gerçekleri koyun koyuna yatıyor…Birini uyandırsak, diğerine sarılıyor...Ne gerçeksiz hayal, ne de hayalsiz gerçek olmuyor…İşte Efes Sineması da bizi bir gerçekten bir hayale doğru sallayan anne kucağı, ya da bir beşik gibiydi..

1 Mayıslarda sol içerikli filmleri izlerken, filmdeki sahneye uyarak, seyircinin sol kolunu havaya kaldırıp, ayağa kalkması unutulacak gibi bir sahne değil belleğimde…Yavuz Özkan’ın Maden ve Fırtına İnsanları filmini 16 yaşlarımda izlediğimde de, aynı sahneleri seyircinin tümüne de yaşatan bir duygu birlikteliği vardı.

Bu filmler sırasında kimse çekirdek çıtlatmaz, müthiş bir sessizlik ile filmler izlenirdi…Tabi, diğer filmlerde olduğu gibi Söke’nin markası Neşen Gazozlarının birbirine çarpması ile oluşan cam sesleri de olmazdı…Buzun içinde soğuk soğuk satılan gazozlar nedense bu filmlerde pek ortalıkta görünmezdi…Tarık Akan, Hale Soygazi gibi oyuncuların devleştiği dönemlerdi onlar ve ciddiyetle izlendiği için de durumu hafifletecek bir şeyler olmazdı pek etrafta…

Edindiğim bilgilere göre, tarihi sinemada film de çekilmeye başlanmış. Efes Sineması ve otel bölümü, bir filmde önemli bir mekan olarak da yaşatılmış..Çok sevindim…Filmlere konu ve mekan olan Efes sinemasında sayısız film çekilmesini diliyorum..

Düşünsenize yıllarca film izlediğiniz salon aynı zamanda filmlere de mekan ve konu oluyor.

Müthiş bir deneyim, keyif ve tarihte gezinti yani nostalji…