Ulusal bayramlarda eski coşku ve heyecan yok.

Bunu bire bir gözlemliyorum.

Bunun nedenini şöyle bir araştırdım da; “biz” kavramının ortadan kalkmak üzere olduğunu gördüm.

Milli maçlar hariç, o da biraz futbola olan düşkünlük gibi.

Sonuçta hangi maç olsa izleniyor, mahalle maçı bile izleyici buluyor…Halı sahalarda bile hatırı sayılır bir seyirci kitlesi var.

Ama 30 Ağustos’larda, 7  Eylül’de  böyle bir kalabalık göremiyorum.

Çelenk koyma törenine “etkinlik” diyen siyasi partiler var.

Geçen gün bir siyasi partinin whatsapp grubundan Atatürk Anıtına Çelenk Bırakma Törenine ilişkin bir haber metni paylaşıldı, resmen utandım…

Beyler, bayanlar partilerinin kuruluş yıldönümünde Atatürk Anıtına çelenk bırakma etkinliğine katılmışlar…Vay vay, nasıl da başarmışlar.

Etkinlik değil, beyler bu işi amma sıradanlaştırdınız.

Atatürk Anıtına çelenk bırakma ve saygı duruşu töreni denir ona…

Tören ile etkinlik arasında dağlar kadar fark var.

Tören saygıyı içerir, etkinlik ise sıradan bir aktiviteyi..

Yani sizler aktivite olsun diye mi Atatürk Anıtına çelenk koyuyorsunuz…

Vay bu ülkenin haline, vay 30 Ağustos destanını okumayanlara, içselleştirmeyenlere, Türkçeyi bile doğru kullanamayanlara, vay içimizdeki etkinlik meraklılarına…

30 Ağustos bir etkinlik değil, anma günüdür.

Kuşadası’nda Atatürk Anıtına çelenk bırakmayı etkinlik gören siyasi partiler var.

Şiddetle kınıyorum…